Popyt kształtuje podaż, czyli wierszyk naiwnie romantyczny dla wszystkich wstydliwie zarumienionych:)

Bez

Przy drodze
po drodze
w zakwicie
w zachwycie
w obłoku
był bez

Bez lśniący
bez drżący
bez jeszcze dziecinny
wiośnianie niewinny
bez w białej sukience
wilgotnej od łez

Lekkością
białością
zapachem upojnym
snem niespokojnym
bezsennym pragnieniem
przywitał mnie bez

Tak lśniący
tak drżący
tak jeszcze dziecinny
wiośnianie niewinny
bez w białej sukience
wilgotnej od łez

W bez zapatrzony
bzem zamyślony
wśród bzów zbłąkany
zboczyłem z drogi
w bzie zakochany

5 komentarzy:

  1. Bzem zapachniało :)Wstydliwie się zaruminiłam :):):)

    OdpowiedzUsuń
  2. No i wycisnąłeś mi łzy Żuczek, bo mi się coś przypomniało, a już nie wróci nigdy, buuu....

    OdpowiedzUsuń
  3. Wróci, co roku wraca. Tyle, że już nie nam...

    OdpowiedzUsuń
  4. Żuczku, dzie som nowe wiersze?
    Ja siem już moge powzruszać albo i pośmiać, bom już sie otrząchła...

    OdpowiedzUsuń